Bałtyk BC 2024

 Tegoroczny wyjazd na bałtyckie nury w okresie długiego weekendu czerwcowego wypadł wyjątkowo wcześnie bo już 29 maja. Większość uczestników zapowiedziała się więc na miejscu tego dnia wieczorem wcześniejszym lub późniejszym. Jak to ostatnio bywało postanowiliśmy z Krzychem jechać razem, więc tradycyjnie przyszło nam do głowy ruszyć w miarę wcześnie, tak żeby zrobić rozruchowe nurkowanie jeszcze tego samego dnia. Tradycyjnie również, Krzychu dzwoni o 4.10 z informacją, że wyjeżdża od siebie. Dopakowujemy zabawki (tym razem dwa twiny i 8 stage choć jeszcze coś zabrał nam od siebie Tomek) i jazda. Na pierwsze nurkowanie wybieramy płytkiego u-boota U 272.

 W założeniu miał się rozpocząć lekko i przyjemnie dla wszystkich – w planie nurkowanie na Bryzie z plaży – tak żeby grupa się zintegrowała i nie działała w podgrupach. Okazuje się jednak, że zmęczenie po podróży (większość dojechała jednak w nocy) bierze górę i ostatecznie na Bryzie znajdziemy się w dwójkę (ja i Krzychu). Po podjechaniu pod bramę prowadzącą na plażę okazuje się, że już dwie inne ekipy wpadły na pomysł nurkowania z plaży, ponadto trochę słabo z miejscem do parkowania. Stajemy więc dosłownie na ulicy na awaryjnych, szybciutko przenosimy zabawki na plażę, po czym ja wbijam się w suchara i lecę do sprzętu a Krzychu przytomnie zauważa, że lepiej zawrócić samochodem do miejsca noclegu – to akurat niedaleko niż blokować ruch przy Portowej. Trochę jednak schodzi czasu, więc będziemy zmuszeni skrócić nurkowanie ponieważ jesteśmy już umówieni w bazie na popołudniowe wypłynięcie. Krzychu dociera już w suchaczu, zarzucamy zabawki na plecy i rozpoczynamy spacer w wodzie do kostek, do łydek, do kolan itd. i dłuży się to trochę. Po zanurzeniu też trochę się to dopłynięcie ślimaczy – w końcu znajdujemy poręczówkę i jazda. Po niedługim czasie okazuje się jednak, że coś (?) poręczówkę zerwało, docieramy więc na Bryzę wg własnego rozeznania.

 Na Abille dołączają do nas Tomek i Kurak. Jaki jest wrak Abille każdy wie - my przeważnie zaczynamy bałtyckie nurkowania od tej pozycji. Abille to wrak parowego holownika położony na stępce. Najwyższym punktem jest nadbudówka sięgająca 36m, gdzie zazwyczaj umocowana jest stała opustówka. W bliskiej okolicy wraku głębokości przy dnie sięgają 47m. Wyskakujemy z Krzysiem z riba, dopływamy do boi i od razu lecimy w okolice 5m, gdzie zatrzymujemy się na przystanek kontrolny. Gdy kończymy sprawdzenie docierają do nas Tomek z Kurakiem. Na dole wieszamy błyskacz. Po chwili Kurak dokłada drugi i zaczynamy zwiedzanie.

 Trochę się kręcimy i łapiemy ciekawe elementy Abille. Moim zdaniem bardzo ciekawe miejsce to pomieszczenie z kotłami parowymi. Bulaj również pięknie się prezentuje. Nurkowanie jak to na Abille 40+ ;), czas denny 30 minut.

 Piątek charakteryzował się wybitnym przeniesieniem aktywności do małych kółek zainteresowań – czyli zajęcia w podgrupach. Zaprzyjaźnieni z 5 Falami Tosia i Krzyś O oraz stanowiący drugą podgrupę Agata i Qba przy wsparciu Kuraka postanawiają wybrać się na Trałowca z plaży z użyciem skuterów i wg relacji docierają. Tosia z Krzysiem O. również podejmują wyzwanie niemniej postanawiają dotrzeć „z płetwy”. Oczywiście obie ekipy używają obiegów zamkniętych. Tymczasem Daro, Mateusz, Norbert i Zibi wypływają na wrak Delfina a popołudniu wraz z Krzysiem wybierają się znowu na Bryzę. Tymczasem Tomek i ja lecimy na wrak M-85, będący jak wiadomo jedynym okrętem niemieckim zatopionym przez Polskę w czasie wojny. Zatonął miesiąc po rozpoczęciu wojny 1 października 1939. Roku i został odnaleziony dopiero w roku 2013. W Na to nurkowanie dołącza do nas Sławek i dwóch Petrów z zaprzyjaźnionej czeskiej ekipy.

 W sobotę również ekipa podzieliła się na dwie grupy: jedna trójosobowo rebowa: Agata, Kurak i Qba zarezerwowali sobie wypłynięcie oddzielnie. Niemniej niewiele więcej wiadomo w szczegółach. A cała reszta czyli grupa 5 Fal oraz Tosia i Krzyś O, Sławek a także dwóch Petrów z czeskiej ekipy wyruszyła na dwa nurkowania na wraku George Buchner. To stosunkowo „nowy” wrak, zatonął w 2013 będąc holowanym na złom do Kłajpedy. Moim zdaniem niestety nie ma tam specyficznego klimatu charakterystycznego dla „starych” wraków niemniej jednak miejscówka jest ciekawa i odpowiednia do integracji całej grupy, ponieważ interesujące nurkowania mogą zrealizować tam zarówno nurkujący w limitach NDL, jak i nurkujący dekompresyjnie a także amatorzy przestrzeni zamkniętych. Wrak leży na burcie na głębokości od ok 25 do 40m. Rozmiarami jest imponujący: ok. 150 m długości i do 20m szerokości.

 Dla większości z nas to już ostatni dzień – wyjazdowy. Planujący wyjazd po południu rzecz jasna postanawiają nie tracić czasu i wykonać pożegnalnego nura. Dzielimy się tym razem na dwie ekipy: pierwsza w składzie: Darek, Krzyś, Mateusz, Norbert i Zibi ruszają na Trałowca. Okazuje się, że bardzo im się podobało, tym bardziej jeśli była to dla kogoś pierwsza wizyta na tej tak charakterystycznej pozycji. Drugą ekipę tworzy Tomek i ja a nasz cel to Franken. Jest przepiękna pogoda, gładkie morze i delikatny wietrzyk. Cieszymy się więc z Tomkiem, że będziemy mieć ten spektakularny wrak tylko dla siebie. Wrzucamy sprzęt i wraz z dwoma członkami załogi riba ruszamy podziwiając piękne widoki. Niemniej jakieś 10min po wypłynięciu z portu w kierunku NE nad błękitną taflą wody zauważamy maleńki biały obłoczek. Będąc już niedaleko od pozycji Frankena nagle wpływamy obszar mgły ograniczającej widoczność do ok. 40 m a morze robi się rozfalowane. Fale sięgają 1-1,5m. Po wymianie kilku zdań z załogą zgadzamy się co do tego, że jeśli nie wynurzymy się przy opustówce mogą mieć realny problem ze znalezieniem nas na powierzchni w tych warunkach. Postanawiamy więc odpuścić wychodząc z założenia, że wejście na to nurkowanie byłoby w istocie wejściem z awarią już na powierzchni. Wracamy we mgle mijając w nie wielkiej odległości kontenerowiec wyłaniający się nagle z mgły. Po dopłynięciu już w okolice półwyspu wita nas piękna pogoda: słońce, delikatny wietrzyk przejrzystość powietrza pozwalająca dostrzec Trójmiasto…. Następnym razem Neptun będzie bardziej łaskawy… Relację spisał dla potomnych Maro.